Ιούλιος 2021

Διευκρινίσεις

· Ακούστηκε πως:

Ίσως δεν θα έπρεπε να αναγραφούν στο Μνημείο Ηρώων Πατσού ονόματα ανθρώπων «που δεν έπεσαν υπέρ Πατρίδος».

Το «Μνημείο Ηρώων Πατσού», όπως ονομάζεται στην ανακοίνωση του Συλλόγου Πατσωτών Αθηνών (ολόκληρη η ανακοίνωση είναι αποθηκευμένη στο https://www.pattakon.com/gr/MNHMEIO_Patsou.pdf ) είναι «Μνημείο Ηρώων» και όχι «Μνημείο Πεσόντων / Εκτελεσθέντων / Μαρτύρων» (όπως, για παράδειγμα, είναι το Ηρώο στο Γερακάρη).

Μάρτυρας και ήρωας είναι πολύ διαφορετικές έννοιες.

Εκείνος που σκοτώθηκε ή εκτελέστηκε από τον εχθρό της Πατρίδας δεν είναι απαραίτητα ήρωας.

Σε ένα «Μνημείο Ηρώων» το λογικό είναι να χαραχτούν με τη σειρά τα ονόματα εκείνων που έκαναν τις πλέον ηρωικές πράξεις, είτε αυτοί έπεσαν υπέρ Πατρίδος (σκοτωμένοι σε μάχες, εκτελεσμένοι κλπ), είτε όχι.

· Ακούστηκε επίσης πως:

«Μα όλες οι γυναίκες μαγειρεύανε…».

Μερικές όμως, εκτός που μαγειρεύανε έκαναν και «εξαίρετες πράξεις» που τις ζήλεψαν όλοι:

Από την επιστολή της Ελευθερίας Παττακού προς το Δήμαρχο Συβρίτου, 2 Ιουνίου 2010 (https://www.pattakon.com/gr/harakas.htm ):

ΔΟΥΛΑ ΚΑΙ ΚΥΡΑ

Στην Κρήτη λένε πως η καλή νοικοκερά είναι δούλα και κυρά.

Εικοσιδυό χρονώ Κρητικοπούλα ετοίμασα, έψησα, κουβάλησα, περιποιήθηκα την ομάδα των απαγωγέων όσο καλύτερα γινόταν, με τα μέσα που υπήρχαν. Σαν καλή δούλα.

Σαν καλή κυρά, στη συνέχεια, εικοσιδυό χρονώ Κρητικοπούλα όρθωσα το ανάστημά μου και έκανα αυτό που έπρεπε.

Ούτε το Γερμανό στρατηγό φοβήθηκα, ούτε το θειό μου υπάκουσα (όπως όφειλα κατά τα ήθη της Κρήτης), ούτε τον αρχηγό των απαγωγέων ντράπηκα.

Και γιατί να τον ντραπώ;

Εμείς ήμασταν οι οικοδεσπότες, εμείς τους κρύβαμε, εμείς τους ταϊζαμε, μαζί τους κινδυνεύαμε.

ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ

Ακριβώς εκεί, στη ρίζα του χάρακα που κρεμάσατε τη μαρμάρινη πλάκα, έβαλα και το Γερμανό και τον Εγγλέζο, τη στιγμή που έπρεπε, στη θέση τους:

Γιατί λέει δεν θέλαμε του Γερμανούς και αγαπούσαμε τους Αγγλους!

Μα ρωτάνε τέτοιες ανοησίες οι κατακτητές;

Αλλά και τον Patrick Leigh Fermor, αρνούμενη να δεχτώ πληρωμή. Γιατί αυτά που κάναμε δεν τα κάναμε για τους Εγγλέζους, για την πατρίδα μας την Ελλάδα τα κάναμε.

Και περηφανεύομαι ακόμα και σήμερα, ύστερα από 66 χρόνια, πως χάρη στο αδύνατο, ξιπασμένο κοριτσάκι,  η Αγγλία και η Γερμανία υποκλίθηκαν κείνη τη μέρα μπροστά στη σκλαβωμένη Ελλάδα.

Κι όμως το γεγονός αυτό, που θα μπορούσε να εμπνέει τα νέα Ελληνόπουλα, το μπέρδεψαν, το παραποίησαν και το έβαλαν στα μάτια τους.

Η Ελευθερία ήταν πολύ υπερήφανη και άκαμπτη για να δεχτεί χάρες.

Οχι μόνο δεν ζήτησε οποιαδήποτε χάρη από τους Εγγλέζους απαγωγείς, όχι μόνο δεν είπε στους Εγγλέζους «τί θα ήθελε», αλλά αρνήθηκε πεισματικά ως το τέλος τις τρεις χρυσές λίρες που φορτικά ο Patrick Leigh Fermor μαζί με το θείο της Ελευθέριο Γεωργ. Χαροκόπο την πίεζαν να δεχτεί, γιατί όπως εξηγεί:

Αυτά που κάναμε δεν τα κάναμε για τους Εγγλέζους, για την πατρίδα μας την Ελλάδα τα κάναμε.

Πόσοι άλλοι Πατσώτες κάνανε τέτοια αντρειά ;

Και ναι, εκτός του ότι αυτή (από όλους) είπε τα «ΟΧΙ» που ΕΠΡΕΠΕ να ειπωθούν τότε εκεί στο Χάρακα, επί πλέον μαγείρευε, κουβαλούσε, περιποιόταν και νοικοκύρευε όσο κάποιοι άλλοι έκαναν «δημόσιες σχέσεις».

Κουβαλούσε, περιποιόταν, νοικοκύρευε:

Μετά το θάνατό της (ποτέ δεν το ανέφερε η ίδια) άκουσα από τον αδερφό της πως τη δεύτερη νύχτα που πέρασαν στο Χάρακα οι απαγωγείς με το στρατηγό, με τα προικιά της (αυτά που είχε υφάνει η ίδια στον αργαλειό) σκεπάστηκαν για να προφυλαχτούν από το κρύο.

Ας κριθεί λοιπόν ο καθένας «κατά τα έργα του», κι όχι με άνοστα «στερεότυπα».

Μανώλης Κωνσταντίνου Παττακός

γιός της Ελευθερίας

και εγγονός του Ευθύμιου Γεωργ. Χαροκόπου (Ηγεμόνα).